Als een vogel gevangen. Update 27-03-2018 pagina 2.

[Jojosims]

Hoofdstuk 13. Update van 12/07/17.




We stopten bij een prachtig verlicht restaurantje.
"Wauw.." Zei ik zacht.
"Vind je het mooi?" Vroeg Rafael.
"Mooi? Ik vind het prachtig , al die kleuren gewoon wauw.." zei ik verbluft.
​



" Goedenavond meneer en mevrouw , hebben jullie gereserveerd?" Vroeg de receptionist.
"Goedenavond , ja zeker , onder de naam Lopes." Antwoordde Rafael hem.
" Ik zie het hier inderdaad staan , een tafeltje buiten op het terras voor meneer en mevrouw Lopes ,
volgt u mij maar." De meneer glimlachte lief naar ons.
'Meneer en mevrouw lopes.. het klonk prachtig in mijn oren..'
​



Hij vroeg onze bestelling en liet ons weer alleen.
We zaten even te praten toen een ober onze bestelling al kwam brengen.
"Dat is pas snelle service." Glimlachte ik.
"Bedankt mevrouw , tot uw dienst." Zei de ober vriendelijk.




"Dankjewel.." Zei ik tegen Rafael.
"Voor?" Vroeg hij met zijn mond vol terwijl hij een wenkbrauw omhoog trok.
"Nou gewoon.. voor vandaag, voor alles, dat je me opving toen ik thuis wegliep." Ik keek naar beneden , Ik voelde mijn tranen branden.
"Hé dat doe je toch als je van iemand houdt? Kom niet huilen ik heb zometeen nog een verassing voor je." Lachte hij lief.
Ik drukte mijn tranen weg en keek hem vragend en tegelijk uitdagend aan.
"Ohja? Wat dan?"
​




"Drink je glas maar leeg dan zul je het zien." Glimlachte hij.
Ik dronk mijn glas leeg en Rafael betaalde de rekening.
​In de auto sloeg Rafael een arm om me heen.
"Je bent echt zo lief voor me.. ik snap niet wat die ex van je broer er nu mee bedoelde.." Zuchtte ik tevreden.
"Huh? Demi? Hoebedoel je wat heeft ze gezegd dan?" Rafael keek me vragend aan.
'Shit.. ik met mijn grote mond ook, ik hoop niet dat ze hierdoor problemen gaat krijgen..'
"Oh nee ze dacht dat ik een van je broer's sl*tjes was.." Zei ik gauw.
"Oh ja ze denkt dat ieder meisje met mijn broer gaat ze zal wel jaloers zijn ,
niets om je druk over te maken." Hij drukte een kus op mijn hoofd.
'Pfiewf ik hoop dat ik het met dit verhaaltje voor haar heb goed gepraat..'

Wordt vervolgd..

Klein irritant storingkje ( Of misschien ligt dat aan mij ) het was idd al licht toen ze het restaurant uit kwamen dit was niet de bedoeling het verhaal speelt zich dus nog "Steeds" af op deze zelfde "avond" :-S

p.s ik heb ontdekt dat het afgelopen april 2 jaar geleden is dat ik met dit dagboek begonnen ben! :-O , de tijd vliegt

[Jojosims]

Hoofdstuk 14. Update van 1 Maart 2018.




Nadat we de hele nacht hadden doorgereden stopten we de volgende morgen op Schiphol.
​Raf parkeerde zijn auto. "Wat doen we hier?" Vroeg ik hem.
"Nou schoonheid, wij gaan heerlijk op vakantie." Glimlachte hij.
"We gaan.. we gaan wat?" Geschrokken keek ik hem aan.
Hij begon te lachen. " Wat vind je het niet leuk? " Vroeg hij.
"Jawel , ik had het alleen niet verwacht! Waar gaan we heen? " Lachte ik.
"Naar Aruba.." Zei hij.
"Wauw! daar wilde ik altijd al een heen!" Gilde ik uit en gaf Raf een knuffel.
“Wacht! Ik kan niet.” Riep ik.
“Wat hoezo niet?” Raf trok een wenkbrauw omhoog.
“Ik heb geen spullen bij me , geen bikini geen kleren geen make-up geen sieraden niets!” Jammerde ik.
Raf begon te lachen. “Geen zorgen schoonheid , dat is geregeld.”
​



Achter de balie zat een knappe blonde dame.
"Goedemorgen , Kan ik u ergens mee helpen?" Glimlachte ze lief.
"Goedemorgen , we komen onszelf inchecken." Raf knipoogde naar haar, waardoor ze begon te blozen.
'Jammer dametje , hij is mooi van mij.' Dacht ik en zette mijn liefste glimlach op.
"Dan bent u hier juist , mag ik de paspoorten alstublieft?" Vroeg ze aan Rafael.
Raf gaf haar de paspoorten waarna zij ze invoerde en goedkeurend knikte.
Ze gaf ons de paspoorten terug en printte de tickets.
"Alstublieft , veel plezier meneer Lopes , geniet ervan." Ze keek naar mij en knikte. " U ook mevrouw."
"Dat gaat zeker lukken hé schatje." Ik sloeg mijn arm in die van Raf en glimlachte naar haar.




.'"Meneer en mevrouw Lopes?"
We draaide onszelf om , er stond een vrouw in een net pakje naar ons te kijken.
"Jenny , wat leuk je weer te zien!" Glimlachte Raf.
Ze glimlachte.
"Dag Raf , dat is inderdaad lang geleden."
'Ze noemde hem Raf.. ze kennen elkaar blijkbaar goed..'
Ze wende zich naar mij.
"Goedemorgen , Ik ben Jennifer en een oude bekende van Rafael,
Ik ben hier de floormanager en ik zorg er voor dat jullie niets te kort komen tijdens jullie vlucht!" Schudde ze me de hand.
​



Ze bracht ons rechtstreeks naar het vliegtuig.
"Zo jullie kunnen meteen instappen , jullie zitten op de eerste rij met televisie.
Ik wens jullie een hele fijne reis en vakantie." Ze lachte naar Raf.
"Dankjewel Jenny , ik ben je eeuwig dankbaar ik sta bij je in het krijt."
"Geen dank Raf ik doe het graag voor jullie , het is maar een kleine moeite."

"Als jullie iets nodig hebben dan kunnen jullie op het knopje
op de stoel leuning drukken en dan kom ik er zo snel mogelijk aan." Zei de stewardess vriendelijk.

Wordt Vervolgd..

[Jojosims]

Hoofdstuk 15 ~ Update van 2 Maart 2018.




Ik was diep in gedachten verzonken..
'Wat was Raf toch geweldig , hij is zo lief voor mee.. mijn gedachten dwaalde af
naar mijn ouders, als ze toch eens wisten wat ik nu ging doen.. zouden ze zich druk maken?
waarschijnlijk wel.. moest ik ze bellen?'
"Schoonheid? " Ik schrok op uit mijn gedachten.
"Ja? " Ik keek hem vragend aan.
"Kom mee." Glimlachte hij.



Samen liepen we naar het einde van het vliegtuig.






Raf trok me het toilet in en begon me zoenend uit te kleden,
met een hand maakte hij mijn haar los..
"Wat.. wat doe je.." Vroeg ik hijgend.
"Ik wil je.. hier en nu." Lachte hij.

*Klop klop*
"Sorry meneer? Mevrouw? het spijt me maar het is helaas niet toegestaan
om samen naar het toilet te gaan." Klonk het aan de andere kant van de deur.

Snel trokken we onze kleren weer aan , Raf liep alvast naar buiten terwijl ik mijn haar weer vastmaakte.
​

"Perfecte timing schoonheid." Knipoogde Raf...






"Schoonheid? Schoonheid wakker worden.. we zijn er." Klonk het in de verte.
Ik kreunde en opende mijn ogen.
"Zijn we er nu al?" Geeuwde ik terwijl ik mijn stoel omhoog zette.
Raf lachte. "Je hebt de hele vlucht geslapen slaapkoppie."





"Goedenavond , meneer en mevrouw Lopes." Jennifer kwam glimlachend achter ons aangelopen.
"Goedenavond Jenny" Begroette Raf haar.
"Ik hoop dat jullie een fijne vlucht hebben gehad." Zeiden de stewardessen in koor.
"Ja hoor dankje." Knikte Raf.






"Wauw Raf.. dit is gewoon.. gewoon prachtig.." Stamelde ik.
"Alles voor mijn meisje." Glimlachte hij terwijl hij een roos tevoorschijn haalde.
"Waar heb ik dit aan verdiend." Glimlachte ik.
"Gewoon omdat jij de eerste bent die mijn hart sneller laat kloppen ,
en mijn hart laat sterven als je weg zou gaan.. beloof me Macy , beloof me alsjeblieft dat je nooit meer bij me weg gaat.." Zei hij.
Ik kreeg medelijden met hem , waarom was hij bang dat ik zou gaan..
"Ik beloof het Raf." Beloofde ik hem en gaf hem een zoen.
​
Wordt vervolgd...

[Jojosims]

Hoofdstuk 16 Update van 12-3-2018.





"Wat wilde je gaan doen vandaag?" Vroeg Rafael terwijl we van een ijsje aan het genieten waren.
"Uhm.. ik zou graag naar het strand willen , tenzij jij daar geen zin in hebt." Glimlachte ik.
"Ik vroeg toch wat jij wilde gaan doen , dus we gaan naar het strand." Zei hij,




Het strand hier was prachtig! Heel anders als bij ons in Nederland ,
daar was het water altijd vies bruin, ik zou er bij ons nooit in durven zwemmen aangezien je er niet doorheen kon kijken..
​ Maar hier was het water prachtig helder blauw.





Rafael kwam naar me toe gelopen en stak zijn hand uit om me omhoog te trekken.
"Het is echt prachtig hier." Glimlachte ik.
Terwijl hij me omhoog trok gaf hij me een zoen.
"Jij bent prachtig." Zei hij.
Ik glimlachte. "Jij nog veel mooier."
"Kom mee." Zei hij.






Rafael rende over de kade naar boven , ik holde achter hem aan maar kon hem maar
met moeite bij houden , ik liep zelfs bijna een oud vrouwtje om ver.
"Hey!" Schreeuwde ze. "Kun je niet uit kijken!."
"Sorry mevrouw." Riep ik terwijl ik verder achter Raf aan holde.
Bij de vuurtoren rende hij de trap op naar boven.
'Wat ging hij toch doen?' Vroeg ik mezelf af.
​




Voor een witte deur bleef hij staan.
Ik keek hem vragend aan.
"Zin in iets spannends?" Fluisterde hij.
​



Rafael opende de deur en liep naar binnen.
Ik wist niet zeker wat hij van plan was maar liep hem achterna naar binnen.
Het was er zo donker dat ik helemaal niets kon zien.
"Raf?" Fluisterde ik.
​


"Hier ben ik schoonheid." Zei hij terwijl ik zijn zachte handen over mijn lichaam voelde gaan.
Ik voelde zijn hand zoeken naar de sluiting van mijn topje,
met een zachte ruk had hij hem los en voelde ik mijn topje van me af vallen.
"Wat doe je?" Fluisterde ik , alsof er elk moment iemand ons zou horen en het licht aan zou doen.
Rafael lachte zacht. "Ik ga hier met je vrijen."
"Wat? Hier? is dat niet verboden?" Vroeg ik geschokt.
"Ten strengste verboden , dat maakt het ook zo spannend." Fluisterde Raf terwijl hij zachtjes in mijn oor beet.
​

"Zoals gewoonlijk weer geweldig." Lachte Raf terwijl hij me tegen zich aan trok voor een zoen.
Ik glimlachte. "Ja , het was fijn." Ik beefde nog een beetje na van de spanning.
"Kom we gaan ons aankleden en dan gaan we wat eten ik rammel." Besloot Raf.
"Jij hebt altijd honger." Lachte ik.
"Inderdaad , dus ik hoop dat je goed kan koken mevrouwtje Bakker,
want na deze vakantie mag je elke dag voor me gaan koken in ons nieuwe appartementje." Knipoogde hij.
'Koken? shit , ik kan niet een koken , ik kan maar net een ei bakken. Het ziet er naar uit dat ik flink mag gaan oefenen.'
Schoot het door mijn hoofd.
​



Rafael had een klein romantische restaurantje uit gezocht.
"Do you want to order something?" Vroeg de ober.
"I'll take a saladmix , en jij schoonheid?" Hij keek me vragend aan.
"Doe maar het zelfde als jou." Glimlachte ik.
Mijn Engels was niet zo goed dus ik snapte niet veel van de menu kaart.
"She'll take the same." Zei Rafael tegen de ober.



Stilletjes werkte ik mijn salade naar binnen , mijn gedachte gingen uit naar mijn ouders ,
ze moesten een weten waar ik nu was en wat ik deed.. Als ze dit wisten dan kreeg ik levenslang huisarrest.
Ik dacht na over de afgelopen weken , wat was mijn leven veranderd , van braaf schoolmeisje naar Rafael's vrouw.. naja hopelijk ooit zijn vrouw.
"Is er iets schoonheid?" Vroeg Raf.
​



"Hmm? Nee hoor ik zat gewoon te denken hoe blij ik eigenlijk met jou ben." Glimlachte ik lief.
Ik vertelde hem maar niet dat ik ook aan mijn ouders dacht de vorige keer flipte hij helemaal en wilde hij me naar huis brengen
ik zou deze vakantie echt niet willen verpesten , we hadden het zo fijn met z'n twee.
Raf stond op en pakte mijn hand.
"Kom , dans met me."
​





Rustig danste we mee op het ritme van de muziek.
"Hmm schoonheid , van wie heb jij toch zo leren dansen."
Ik lachte. "Mijn moeder heeft me vroeger toen ik jong was op dansles gedaan." Antwoordde ik hem.




"Dat was erg slim van je moeder , je bent namelijk zo sexy als je danst." Hij ging zachtjes met zijn hand over mijn gezicht en zoende me.




"Kom schoonheid , tijd om terug naar ons hotel te gaan." Glimlachte Raf naar me terwijl hij zachtjes in mijn kin kneep.
Rafael liep een stukje voor me omdat ik nog eerst even naar het toilet was geweest.
"Sorry , het spijt me dat ik je lastig val maar ben jij hier met Raf?" Vroeg een meisje me met rossig haar.
"Ja hoezo?" Ik keek haar vragend aan.
Ze zette grootte ogen op.
"Pas alsjeblieft op , je moet bij hem weg zien te komen , hij is gevaarlijk." Zei ze.




Ik zuchtte , niet weer een jaloers Ex-vriendinnetje hé..
"Schoonheid?" Hoorde ik Raf roepend.
"Sorry ik moet gaan voordat hij me herkend.. Ik hoop dat je de juiste keuze maakt..
​Hij is niet wie je denkt dat hij is."
Zei ze terwijl ze zich weg haaste.



Ik draaide mezelf om en keek haar na.
'Wat bedoelde ze hiermee?.. en waarom zegt iedereen dat ik bij Raf weg moet blijven!?..'

Wordt vervolgd...

[Jojosims]

Hoofdstuk 17&18&19.






Ik zuchtte en wreef over mijn slaap.
'Ugh , dit was dus een jetlag' Ik had er nog nooit een gehad en ik hoopte er ook nooit meer een te krijgen.
We waren vanmiddag weer geland op Nederlandse grond.





Ik duwde mezelf omhoog en liep naar de badkamer ,
Nog een paar dagen en dan zouden we naar ons eigen plekje gaan.
Ik gooide wat water in mijn gezicht in de hoop de knallende hoofdpijn te laten verdwijnen.
Ik zuchtte en keek naar mezelf ik de spiegel. Ik had niets tegen Raf gezegd maar de woorden
van dat meisje in Aruba zaten me nog steeds niet lekker.
Ik bedoel we zaten toch in Aruba , zomaar een "jaloerse ex" kon het toch niet zijn?
​




"Zo zo , nu snap ik wel wat mijn kleine broertje in je ziet hoor." Floot Kevin.
Ik schrok op uit mijn gedachten en bedekte mijn borsten.
'Wat deed hij hier!' "Kevin , wat? Wat doe jij hier." Stotterde ik.
"Ik woon hier schoonheid weet je nog?" Lachte hij terwijl hij mijn handen vast pakte.
In een reactie duwde ik hem onmiddellijk weg maar Kevin pakte mijn arm beet.
"Blijf van me af!" Gilde ik.
​


Kevin begon te lachen en sloeg zijn hand voor zijn ogen.
​"Meisje meisje toch , denk je zelf niet dat dit het enige is waar Raf je voor nodig heeft?
Hij wil geld van je mooie lijfje maken."
Mijn adem stokte in mijn keel.
"Wat? Nee , dat lieg je!" Schreeuwde ik.
'Waar bleef Raf hoorde hij ons niet?
Kevin draaide me met een ruk om en pakte met een hand mijn borst vast.
"Ik zal de laatste niet zijn liefje." Fluisterde hij in mijn oor. "Er komen er nog veel meer.." Lachte hij

Hoofdstuk 18 ~ Update van 23-03-2018





Ik zat nog steeds snikkend op de grond waarop ik mezelf had laten vallen nadat Kevin was vertrokken.
'Waarom had hij me dit aangedaan? Ik was toch de vriendin van zijn broertje?
Waarom was Rafael me niet komen helpen had hij ons dan echt niet gehoord?'
"Schoonheid? Hoorde ik achter me.
"Oh Raf.." Snikte ik.
"Kom maar het is al goed." Suste Rafael me terwijl hij me omhoog trok.
Ik probeerde op te staan maar zakte door mijn benen.
Rafael tilde me op en gooide me over zijn schouder.
​


Zachtjes wiegde Rafael me op en neer.
Ik snikte nog na.
"Oh Raf hij heeft me.. hij heeft me.." Snikte ik.
"Sst stil maar schoonheid, het is niet erg ik weet het."
Ik voelde mezelf wegzakken.
In de verte hoorde ik Kevin praten , ik wilde opstaan en weg rennen
maar mijn lichaam werkte niet mee.
"Hoe is het met haar?" Vroeg hij aan Rafael.
"Het komt wel goed denk ik.. Moest dit nu echt?" Hoorde ik Rafael snauwen.
"Ja dit was nodig , om jou wakker te schudden. Je weet de regels broertje ,
geen gevoelens krijgen voor de meisjes."
​




Ik schrok wakker en schoot omhoog.
Mijn lichaam deed pijn..
Ik keek naast me Raf lag te slapen , hoe kon hij nu gewoon rustig slapen?
vond hij het dan normaal wat zijn broer me had aangedaan?
Ik had naar ze moeten luisteren , ik moest weg hier!




Zachtjes schoof ik uit bed , ik mocht Raf niet wakker maken.
Ik pakte snel wat kleren op van de grond die ik kon vinden
en trok ze zachtjes aan.
Ik keek naar Rafael.. wat hield ik veel van die jongen..
Maar ik kon hier niet blijven , niet na wat zijn broer me had aangedaan.
​




"En waar denk jij heen te gaan?" Hoorde ik Raf vragen.
Ik schrok en rende richting Rafael. "Ik uh nergens liefje.."
"Liefje!?" Reageerde hij woest.
Met een ruk stond hij op , ik voelde zijn vuist tegen mijn gezicht.
​



Ik zakte in elkaar.
"Raf , ik.. sorry het spijt me.. ik wilde je niet in de steek laten.. maar ik.." Stotterde ik.
Hard duwde Raf me tegen de grond aan.
"Jij ZULT me nooit in de steek laten , want dat heb je beloofd! En als je nog ooit eens probeert
om bij mij weg te gaan dan vermoord ik je! En je familie erbij!" Schreeuwde hij.

Hoofdstuk 19 / 27-03-2018






Ik was op de bank in slaap gevallen toen ik wakker werd van Rafael die me riep.
"Jo Mac , ik ben weg." Zei hij.
'Mac? Hij noemde me altijd schoonheid..'
"Huh? Wacht!." Ik sprong omhoog.
"Je laat me hier toch niet alleen?" Vroeg ik geschokt.
"Waarom niet?" Raf keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw.
"Wat als Kevin weer.." Ik maakte mijn zin niet af.
Rafael begon te lachen.
"Ja en? Alsof je dat zo erg vind je genoot er nogal van hoorde ik van Kev."
"Wat? Nee Raf , dat is niet waar geloof.." Rafael onderbrak me.

​

"Dus jij wil zeggen dat mijn broer liegt?" Raf klonk weer net zo agressief als vanmorgen.
"Nee ik..Raf..Liefje.. Dat bedoel.. dat bedoel ik niet.." Stotterde ik.
"Weetje , Kev had gelijk over jou , ik weet precies waar sletjes zo als jou thuis horen!" Blafte Rafael.
​



"En wat bedoel je daar weer mee!?" Vroeg ik net iets bozer dan ik wilde.
Raf kwam dreigend op me aflopen.
"Als ik jou was juffie dan zou ik mijn grote mond eens dicht houden ,
of wil je een herhaling van vanmorgen?" Raf keek me met een misselijkmakende glimlach aan.
Ik kromp ineen.
"Nee.. sorry het spijt me.." Piepte ik.
"Mooi, kleed je nu maar vlug om en dan gaan we naar wij jij thuis hoort." Lachte hij.
"Mag ik.. mag ik vragen waar dat is?" Vroeg ik angstig.
"Waar vieze meisjes zoals jij thuis horen." Zei hij.
'Weer die glimlach. Hij bedoelt toch niet? Nee toch.. Ik dacht aan onze avond uit,
toen hij vroeg of ik met zijn vriend naar bed wilde.. Hij zou toch niet?'
​


Met een bonkend hart liep ik samen met Rafael het gebouw voor ons binnen.. Ik was bang, kon ik nog wegrennen? Nee hij zou me inhalen en me daarna helemaal bont en blauw slaan. Hoe kon het zo zijn dat iemand waar ik zo van hield en waarvan ik dacht dat hij ook van mij hield die me ooit zo gelukkig maakte , me dit aan doen.




​Rafael zwaaide naar twee vrouwen die aan een tafeltje zaten ,
​het meisje met het rode haar zat in alleen maar haar ondergoed, ze was erg mager..


Rafael liep naar het meisje achter de bar, ze had blauw haar en wat me opviel was haar tatoeage, ze had precies dezelfde als die van Raf.
​





​"Ik heb een nieuwe voor je." Zei Rafael tegen haar. Ze bekeek me met een arrogante blik en pakte Rafael vast en begon hem te zoenen. 'Wat is dit?' Schoot het door mijn hoofd. Ik keek weg, ik kon het niet aan zien.





'Nee dit kon hij me echt niet zomaar flikken!' Ik liep op ze af en gaf Rafael een platte hand in zijn gezicht. Hier was hij echt niet blij mee en zijn blik veranderde in onweer.. "Wie denk jij wel niet wie je bent!" Schreeuwde hij, hij balde zijn handen tot vuisten en haalde uit, de meisjes die net aan de tafel zaten sprongen op. Het meisje met het rode haar hield hem tegen , "Rustig Rafael , je weet het hé als de controleurs binnen vallen en er zit een meisje bij met blauwe plekken krijgen ze een vermoeden , dan ben je alles kwijt.." Probeerde ze Rafael te kalmeren.




Hij werd rustiger, waarna hij me met een kille blik aan keek. "Dit keer heb je geluk.." Begon hij, "maar als je dit ooit nog eens in je hoofd durft te halen dan kan ik je verzekeren dat je je eigen graf zult graven." Het meisje met het blauwe haar lachte. "Natasja, maak jij dit.. uh.. dit hier even klaar?" Zei ze tegen het meisje wat zojuist aan de bar had gezeten. Ze bekeek me alsof ik een stuk oud vuil was.



​"Doe ik , kom je mee?" Ze pakte mijn arm vast. "Laat me los!" Schreeuwde ik. Ze keek me aan met een smekende blik alsof ze bang was voor wat er zou komen als ik niet met haar mee ging. "Je kunt maar beter doen wat ze van je vragen.." Fluisterde ze.




Ik knikte en volgde haar. Terwijl ik achter de vrouw , die blijkbaar Natasja heette aan liep keek ik bij een kamertje rechts van me binnen. Er waren geen deuren dus je kon er zo naar binnen kijken, op het bed zat een blond meisje met een man, haar kleding liet weinig aan verbeelding over , het was alsof ik naar mijn eigen lot keek..




"Hier moeten we naar binnen." Glimlachte Natasja naar me. Ik snapte niet dat ze zo vrolijk kon zijn.. Ik keek rond , we stonden in een ruimte met meerdere douche's. "Neem een douche , ik leg hier je spullen klaar dan kun je je daarna klaarmaken." Zei Natasja tegen me. Ik gaf haar geen antwoord maar wist dat ik maar beter kon doen wat ze vroeg..



Ik kleedde mezelf uit en stapte onder de douche. Ik dacht na..
'ik snapte het niet hoe kon Rafael me dit aan doen? Dat meisje is waarschijnlijk al die tijd zijn vriendin geweest en hoe kon zij het aan dat ze dit pikte van hem? Ik bedoel als je van iemand houdt kun je dit toch niet pikken? Ik dacht aan alle meisjes die hier rond liepen.. waarschijnlijk is het met alle meisjes zo gegaan zoals bij mij.. Ze vond het blijkbaar niet erg om hem te delen..
Had ik maar naar mijn moeder en Lilly en al die andere geluisterd dan had ik nu niet in deze ellende gezeten..'



Ik draaide de waterkraan dicht en droogde mezelf af. Ik keek naar de spulletjes die Natasja voor me had klaar gelegd. 'Ik kan net zo goed niets aan doen..' Het lingerie setje wat voor me lag was bijna doorzichtig. Ik trok het aan en bekeek mezelf in de spiegel.





Ik brak, de tranen rolde over mijn wangen. 'Dit was toch het einde van mijn leven? Hoe had het zover kunnen komen?'
​
Word vervolgd..